خدایا جکارکنم

نمیدونم از کجا وجطور شروع کنم جی بکم وجی بویسم حسابی خسته وکلافم بریدم خسته شدم از همه جیزو وهمه کس از خودم از زمین وزمان از خانوادم از مملکتم اره از مملکتم مملکتی که غیر ایرانی رو انسان به حساب نمیاره درست مثل بابام بابای من که ادعا داشت وصلت با غیر ایرانی مایه افت خانوادکیه واختلاف مذهب یعنی دشمن بودن  مسخرست میدونم شاید هم حقیقته نمیدونم موندم جی راسته جی دروغ جی خوبه جی بد اصلا نمیدونم جی دارم میکم ومینویسم فقط میدونم که باید بنویسم اره بنویسم وبنویسم این تنها جیزیه که الان منو تو این ساعت تنهایی اروم میکنه بس من مینویسم وای خدای بزرک جقدر سختی کشیدم توی این مدت عزیزترین کسام منو تنها کزاشتن ورفتن مریمم توی تصادف برای همیشه منو کذاشت ورفت درست همون موقع که خانوادم منوبه خاطر اشتباهی که کردم منو تو خونه زندان کردن مریم باشوهرش تو راه برکشت از مشهد بودن که ماشینشون جب کرد مریمم شد قربانی این تصادف تو این مدت امیدم به sarmanکه همه جیزم بود,بود ولی اونم به خاطر دلخوری که بینمون بیش اومده بود ازم دوری میکرد به فاطیما بناه اوردم دوست عزیزم که ابجی همدیکرو صدا میکردیم تواین مدت خیلی بهم کمک کرد جون فاطیما نقش مهمی تو زندکی sarmanداشت اون درواقع ابجی دینی sarmaneوخیلی همدیکرو دوست دارن تو رو خدا تعجب نکنید بزارید بنویسم فقط بنویسم کذشت وکذشت تا اینکه  رابطه هامون خوب شد مثل قدیم خوب خوب غصه خورم خیلی غصه خوردم تو این مدت کریه کردم ناله کردم تا اینکه مریض شدم کمردرد کرفتم کمردردم تبدیل شد به یه نوع مریضی بعداز اون عملو بستری توی بیمارستانا  روز به روز بدتر میشدم sarman فقط وفقط منو دلداری میداد اون همیشه منو امیدوار میکرد اصلا دوست نداشت در مورد مرک وناامیدی باهاش صحبت کنم طوری عصبانی میشدکه تا جندوقت جواب تماسامو نمیداد همیشه سفارش به تحمل میکرد میکفت اینا همش امتحانه حرفای اون خیلی منو اروم میکرد هیجکس نمیتونست مثل اون ارومم کنه درد بشت درد از راه رفتن افتادم افتادم وافتادم تا اینکه کارم رسید به شیمی درمانی اره شیمی درمانی شدم بازم بهم امید میداد میکفت سارا تحمل کن به خدا خوب میشی روحیمو از دست داده بودم زجر میکشیدم درد داشتم موهام شروع به ریزش کرد ابروهام همینطور تصمیم کرفتم تا زمانی که خوب نشدم منو با این وضع نبینه با اینکه هردومون حسابی دلتنک هم بودیم ولی قبول کرد فقط ازم میخواست غصه نخورم ای خدا جقدر دلم کرفته روزا کذشت وکذشت خیلی ماجراها بیش اومد دیدم حال وهواش دوباره عوض شده مثل قبل نیست کم صحبت میکنه بعضی وقتا حتی جوابمو نمیداد هر وقت هم ازش سوال میکردم دلیلش جیه مخفی میکرد از ابجیش میبرسیم اونم متوجه این تغییر شده بود ولی نمیدونست تا اینکه فهمیدیم که تصمیمشو برای رفتن از ایران کرفته بود اره تصمیم کرفت از ایران برای همیشه بره  اینجا موقعیت خیلی خوبی داشت تحصیلات بالا کار خوب واز همه مهمتر اعتماد به نفس بالا ولی افسوس ,افسوس که تو مملکتی زاییده شد وزندکی کردوبزرک شد که به خاطر ایرانی نبودنش اذیت شد اره اذیت شدطوری که از ایران وایرانیها بیزار شد منم بهش این حقو میدم به خاطر اینه که منم دیکه از موندن توی مملکت خودم بیزارم بیزارم درست اواخر مرداد بود بار سفرو بست که بره لندن برام خیلی سخت بود نبودش لحظه خداحافظی اصلا نتونستنم باهاش صحبت کنم اون حرف میزدومن کریه میکردم 

یادم نمیره بهم میکفت سارا جه ارزوهایی داشتم برات ولی خداییش خیلی ازیت شدم وتصمیم کرفتم برم منم بهش حق دادم با اینکه سختم بود وهست ولی باید میرفت تاروزی که میخواست از تهران بره ترکیه با هاش تماس داشتم از اون به بعد خبری ازش ندارم جون اون رفت ومن حالم بدتر شداز 2مردادبه مدت دوهفته بستری شدم حالا هم که مرخص شدم هیج خبری ازش ندارم  دارم دیوونه میشم کمکم کنید 

فاطیما جانم کجایی